Dağlıkta vurulduk biz
Sarp kayalardan yuvarlandık karakışta karanlıkta
Derin uçurumlara düştük zifir bir gecede
Vahşi bir nehirde açtık gözümüzü bir sabah
Kendi kendimizi vurduk ...
Kirpikler ok idi evet,
Lakin yüreklere hançer oldu
Kendi elimizle sapladık.....
Yara da bizdendiii ,sapladıgımız hançer de
O nehir hızla sürüklüyor şimdi
Ya mechul bir ovaya cehennem gibi
Ya bir gül bahçesine belki cennet gibi
Sular serin, derin ve hoyrat akıyor şimdi
Varır elbet her hoyrat nehir sakin denizlere
Elbet vurur bizi sessiz sakin bir kumsala
Sürüklenmek korkutur sevenleri hoyrat suda
Kimbilir belki su ilaç olur derman olur yaraya
Bilinir ki serin sular tertemiz eder bedenleri zihinleri
Alır götürür tüm kirleri
İhtimaldir elbet arına arına yüzüvermek
Tertemiz varmak o sessiz sakin denizlere
Koyun koyuna vurmak sahile
Yek vücüt yek yürek yek yarın yeminiyle.
Senle benle biz gibi
İhtimaldir sürüklenirken..
Bir başka yara daha almak nehir yatagında
Ve belki varamadan o sessiz sakin kumsala ölmek...
Ve öyle varmak denizlere ;
Yanyana, sırtüstü ya da yüzükoyun
Elele son nefeste, yine de biz
Ve ama sensiz ve bensiz ...
Ve fakat.... Cansız !