Yaklaşık
on aydır silahların sustuğu, çatışmalar nedeniyle ölümlerin olmadığı
kalıcı barış adına yürütülen çözüm sürecinde ve daha iyi bir Türkiye
için devam eden demokratikleşme çalışmalarında nereye geldik, nereye
gidiyoruz...
Birlikte detaylara girmeden kısaca bakalım...
Öncelikle
meseleye bakarken çözüm süreci ve demokratikleşme adımlarının her ne
kadar iç içe gibi görünse de aslında birbirinden farklı mecralar
olduğunu düşünüyorum...
O nedenle de ikisini birbirinden ayırarak değerlendirmeyi doğru buluyorum...
Çözüm Süreci dediğimiz alanın devlet ile örgüt arasındaki bir siyasi ve hukuki bir alan olduğunu, Demokratikleşme
dediğimiz ve paketlerle devam eden gelişmelerin ve adımların ise
devlet ile Türkiye halkları arasında bir siyasi ve hukuki alan olduğu
kanaatini taşıyorum..
Bu
süreç ve alanları tek parça olarak görenler, değerlendirenler de
olabilir, birinin diğerinin alanına etkisi her ne kadar sıkça olsa da
ben bu iki siyasi alanın tamamen içi içe olduğunu düşünmüyorum...
Bu mecralar bence ayrı ayrı değerlendirilmesi ve yürütülmesi gereken siyasi alanlar...
Demokratikleşme Süreci...
Bu süreç demokratikleşme paketlerinden oluşan bir süreç...
Dört
parti onay şartlı abuk subuk bir uzlaşma anlayılşıyla oluşturulan ve
ülkenin iki yılını bilinçli veya bilinçsiz şekilde heba edenyeni anayasa
komisyonu çalışmalarından umutlar da kesilmişken, belki de en doğru
olan yöntem ‘’paketleşerek’’ demokratikleşmek...
İşte geçtiğimiz günlerde onbir yıllık iktidarın beşinci demokratikleşme paketi açıklandı...
Bazılarımız
yetersiz buldu, bazılarımız ben gibi buna da şükür dedi, bazılarımız
ise anayasa mahkemesine iptal için başvuracak kadar karşı duruş
gösterdi...
En
güzeli de toplumun genel çoğunluğunun her yeni paketi yetersiz bulması
ve bununla yetinmemesi, daha fazlasına olan açlığı ve bu yöndeki legal,
silahsız, sivil duruşu ve talepkarlığı...
Bu zamanla daha fazla özgürleşecek Türkiye’nin de bir nevi garantörü sayılabilecek bir duruş...
Zira demokrasi denilen ‘’lanet’’ uçsuz bucaksız başı sonu belirsiz bir siyasal sistem...
Lanet dediğime bakmayın, iyi ki de öyle...
Daha iyisi icad olunana kadar da en sevdiğimiz bişey bu demokrasi...
Türkiye koşullarında daha fazla demokrasi ise gerçekten sağlam sabır gerektiren bir durum...
Öyle ise daha fazlası için şiddete başvurmaksızın sabretmeye hep birlikte devam...
Çözüm Süreci...
Açıkça ifade etmek gerekirse bu süreçte işler biraz sıkıntılı...
Nasıl olmasın ki...
Bir yandan pusuda bekleyen içleri nefret dolu kan uykucuları...
Bir yandan salt siyasi rant uğruna çözüme yürüyenleri engellemeye çalışan kıt siyasetçiler...
Bir yandan silahından tut, ilacına, uyuşturucusuna bilumum illegaliteden beslenen bir kısım sermaye...
Belki saymaya kalksak onlarca yüzlerce çözüm ve barış karşıtı dinamiğe rağmen ayakta kalmaya çalışan bir süreç...
Yetmezmiş gibi çözüm adına yola çıkmış taraflardan gelen abuk subuk söylemler ve seçime endeksli çıkışlar...
Adının ve başlatılmasının bile yaklaşık on aydır ölümlere hamdolsun engel olduğu diken üstünde bir süreç...
Tek kazanımı şu anda silahların susması olan ve daha çok yol alınması gereken bir süreç...
Özetle...
Türkiye
halkları olarak sabırla sürdürmek, geliştirmek, olgunlaştırmak,
ilerletmek, büyütmek durumunda olduğumuz iki bebeğimiz var...
Bu ikiz bebeklere iyi sahip çıkmalıyız...
Zira, Allah vermesin evlat acısı tarifsiz zordur...
On ay öncesine kadar hemen her gün ağlattığımız analarımız maalesef çok iyi bilirler o acıyı...
Bu vesile ile...
On yıllarca süren ve engel olamadığımız, dolayısıyla her birimizin az ya da çok sorumlu olduğumuza inandığım ‘’kardeş savaşı’’
nedeniyle, bir şekilde sebep ortağı olarak ağlattığımız tüm anaların
ellerinden öpüyor, bayramlarını kutluyor ve kendi payıma tüm
analarımızdan af diliyorum...
İyi bayramlar dilerim...
Hoş Kalın
13 Ekim 2013
@cngzkync